Zwetende handen om het stuur. Klotsende oksels. Hartkloppingen.
"Zou ik een ongeluk maken?"
Je zou het liefst gewoon zeggen: “Ik rijd even niet, joh.” Maar dat is het ‘m nou net. Je wilt het wel. Gewoon naar je werk, zonder omwegen. De kinderen ophalen zonder dat je bloedirritant tegen jezelf zit te preken in de auto. Niet meer stiekem hopen dat iemand anders rijdt. Niet meer gespannen je schouders optrekken bij elke invoegstrook. En al helemaal niet doen alsof het ‘wel meevalt’. Want jij weet: het valt helemaal niet mee.
Misschien weet niemand het echt. Dat jij na het tanken nog even in de auto blijft zitten om je hartslag te laten zakken. Dat je bochten in gedachten al 3 keer gereden hebt voor je ze echt neemt. Dat de snelweg aanvoelt als een jungle vol gevaren.
En ergens voel je je stom. Want “iedereen” kan het toch?
Maar jij bent niet iedereen. Jij hebt iets anders nodig. Geen standaard rijlessen, geen “adem even diep in”-praatje van een coach die niet snapt wat er echt gebeurt in jouw lijf. Jij wil snappen wat er gebeurt. Regie. Rust. Rijden, maar dan zó dat je jezelf weer vertrouwt.
